Είδε τον κόσμο που μαζευόταν στο λιμάνι....
Πήγε κι΄αυτός .....
Σε λίγο το καράβι έφτασε...
Κοίταξε με αγωνία τους ταξιδιώτες που κατέβαιναν....
Στ΄αυτιά του βούιζαν από τριγύρω, οι φωνές... τα κλάματα... τα γέλια...
Οταν σκόρπισε ο κόσμος, θυμήθηκε πως δεν περίμενε κανένα!.....
Επρεπε να συνεχίσει την ζωή του μόνος!......
Βρισκόταν λοιπόν μπροστά σε ένα άγραφο χαρτί. Όλα δυνατά, όλα στην αρχή..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!
....καλημερα γλυκεια μου..[παραηταν δικο μου το σημερινο σου]...τι να κανουμε;συνεχιζουμε μερικοι εστω κι ετσι..καλημερα με πολλη αγαπη
ΑπάντησηΔιαγραφήΠικρά αληθινό. Μέρα καλή
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα με συγκινούσε το λιμάνι με τα γιομάτα καράβια από ξένους και
ΑπάντησηΔιαγραφήκανένας δικός μου πουθενά !!!
Πάρα πολύ ωραία η εγγραφή σου,
στην απλή της αλήθεια που όλοι γνωρίζομε γιατί ΄για τους περισσότερους έρχεται κάποια στιγμή που δεν περιμένουμε και δεν μας περιμένει κανείς !
Με πολύ αγάπη....
Λυγερή του ΠΗΓΑΙΜΟΥ
Καλή μέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου είσαι Κυρά μου ?
Λείπεις !!!!
Λυγερή του ΠΗΓΑΙΜΟΥ
δεν ηχούν άγριοι οι άνεμοι.πάλι άνεμοι..πάλι εγώ φταίω αχαααα υπέροχη ανάρτηση καλησπέρα
ΑπάντησηΔιαγραφή