Φιλώ τα χέρια μου που.....

ΦΙΛΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ

Φιλώ τα χέρια μου


που αξιώθηκαν να σε χαιδέψουν.


Αγαπώ τα χείλη μου


γιατί φίλησαν τα δικά σου.


Λατρεύω τα μάτια μου


που βλέπουν μόνο εσένα.


Εσένα,


που τώρα που λείπεις,


είσαι μιά θύμηση


από φρέσκα λουλούδια,


από γλυκά κρασιά,


από κόκκινες θάλασσες.





Ν. ΚΑΡΥΔΗΣ

Μ. ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ

ΓΙΑΤΙ Μ' ΑΓΑΠΗΣΕΣ

Δεν τραγουδώ, παρά γιατί μ΄αγάπησες

στα περασμένα χρόνια.

Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα

και σε βροχή, σε χιόνια,

δεν τραγουδώ παρά γιατί μ΄αγάπησες.

*****

Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου

μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,

μόνο γι΄αυτό είμαι ωραία σαν κρίνο ολάνοιχτο

κι΄έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,

μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.

*****

Μόνο γιατί τα μάτια σου με κοίταξαν

με την ψυχή στο βλέμμα,

περήφανα στολίστικα το υπέρτατο

της ύπαρξής μου στέμμα,

μόνο γιατί τα μάτια σου με κοίταξαν.

*****

Μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες

και στη ματιά σου να περνάει

είδα τη λυγερή σκιά μου ως όνειρο

να παίζει, να πονάει,

μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες.

*****

Γιατί δισταχτικά σα να με φώναξες

και μου άπλωσες τα χέρια

κι΄είχες μέσα στα μάτια σου το θάμπωμα

- μιά αγάπη πλέρια,

γιατί δισταχτικά σα να με φώναξες.

*****

Γιατί, μόνο για σέναν άρεσε

γι΄αυτό έμεινεν ωραίο το πέρασμά μου.

Σα να μ΄ακολουθούσες όπου πήγαινα,

σα να περνούσες κάπου εκεί σιμά μου.

Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε.

*****

Μόνο γιατί μ΄αγάπησες γεννήθηκα,

γι΄αυτό η ζωή μου εδόθη.

Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη

μένα η ζωή πληρώθη.

Μόνο γιατί μ΄αγάπησες γεννήθηκα.

*****

Μονάχα για την διαλεχτήν αγάπη σου

μου χάρισε η αυγή ρόδα στα χέρια.

Για να φωτίσω μιά στιγμή το δρόμο σου

μου γέμισε τα μάτια η νύχτα αστέρια,

μονάχα για τη διαλεχτή αγάπη σου.

*****

Μονάχα γιατί τόσο ωραία μ΄αγάπησες

έζησα, να πληθαίνω

τα ονείρατά σου, ωραίε, που βασίλεψες

κι΄έτσι γλυκά πεθαίνω

μονάχα γιατί τόσο ωραία μ΄αγάπησες.

Μ. Πολυδούρη

Από το βιβλίο "ΕΡΩΤΙΚΑ "

-ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ-

Υ.Γ : Την μουσική που ακούγεται και που είναι η μελοποίηση του ποιήματος, την πρότεινε ο καλός φίλος Γιάννης Παπάς.

Τον ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ από καρδιάς.

***

ΜΑΡΓΑΡΙΤΕΣ

'Ανθισε η γη τα πάλι της

μα εμένα μου τελειώσανε τα πάλι:

μαργαρίτες φυλλορίχτρες

μ΄αγάπησες δε μ΄αγάπησες.....

Κ. ΔΗΜΟΥΛΑ

Ήλιος (της Μ. Μουνδρέα)

'H λ ι ο ς

Κι αν ακούμπησες

έρωτα

κι αν κοιμήθηκες

στην ψυχή μου,

Ήλιος, χάραμα

ήσουν, έσβησες

θαμπή θύμηση

στη ζωή μου!

Μ. Μουνδρέα

Βραβείο PROXIMIDATE

Βραβείο PROXIMIDATE

Μαργαρίτα μου με συγκίνησες...Θέλω να σε ευχαριστήσω από καρδιάς....
Δεν το περίμενα...Δεν με συγκίνησες μόνο αλλά μ΄έκανες και να χαρώ....
Ισως ήταν ένα όμορφο και αναπάντεχο δώρο για τα γεννέθλιά μου που ήταν προχθές (21/1 .....ααααα! χωρίς χρονολογία φυσικά :))....και φυσικά δεν το ήξερες....) Aπλά θα σου ευχηθώ να είσαι πάντα καλά....και να μου δώσεις και του χρόνου... γιατί ξέρεις μ΄αρέσουν οι εκπλήξεις και τα δώρα....
Θεωρώ ότι είμαι σχετικά νέα στον χώρο αυτό... και όχι και πολύ συνεπής....
Καταλαβαίνω ότι χρειάζεται κάτι περισσότερο απ΄αυτό που κάνω....όμως προς το παρόν τουλάχιστον δεν είναι και τόσο εφικτό...

Σ΄ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ

Το βραβείο Proximidade περιγράφεται ως εξής:«Αυτό το blog επενδύει και πιστεύει στην εγγύτητα – την εγγύτητα στο χώρο, το χρόνο και τις σχέσεις. Αυτά τα blog είναι εξαιρετικά γοητευτικά. Αυτοί οι bloggers προσπαθούν να βρουν και να γίνουν φίλοι. Δεν ενδιαφέρονται σε βραβεία για την προσωπική τους άνοδο! Η ελπίδα μας είναι όταν κοπούν οι κορδέλες των βραβείων αυτών, να αναπαραχθούν ακόμη περισσότερες φιλίες.Παρακαλώ δώστε περισσότερη προσοχή σ’ αυτούς τους συγγραφείς!»

Proximidade is described as follows:'This blog invests and believes in PROXIMITY - nearness in space, time and relationships. These blogs are exceedingly charming. These kind bloggers aim to find and be friends. They are not interested in prizes for self-aggrandizement! Our hope is that when the ribbons of these prizes are cut, even more friendships are propagated. Please give more attention to these writers!'This blog award should be sent to your favorite eight bloggers and they, in turn should forward to eight of their favorites. You should include the text for Proximidade (above) in your announcement blog.As I have to choose only eight, the Proximidade Award goes to:Καθώς έχω μόνο οκτώ να επιλέξω, απονέμω το βραβείο με τη σειρά μου στους:(μακάρι να μπορούσα να το μοιραστώ με όλους)

Νομίζω πως και εγώ μπορώ να απονείμω αυτό το βραβείο σε κάποιους που θεωρώ ότι το αξίζουν....

Αρη
Μηθυμναίο
Evissa
Γιάννης Παππάς

Το κύμα τις σκέψεις μου......

ΜΝΗΜΕΣ....

Το κύμα τις σκέψεις μου έπερνε

καθώς ξενυχτούσα αυτή την βραδιά,

κι΄αυτό το αστρόφεγγο έφερνε,

χάδια και κτύπους τρελούς στην καρδιά.

*****

Φεγγάρια και δύσες να πιάνονται

στης μνήμης τα δίχτυα τα βράδια δειλά

να γελούν, να σωπαίνουν, να χάνονται

σ΄αμέτρητα όνειρα, λάγνα, θολά!

*****

Νοιώθω τόσο μακριά όσα έζησα...

πως θα ΄ταν για λίγο να γίνω παιδί,

έτσι απόψε τις πίκρες μου έσβησα

να φέρω μπροστά μου αυτά

που έχω δει.

Μ. ΜΟΥΝΔΡΕΑ

Ρομαντικές Ιστορίες αγάπης....

Τ Ρ Ι Σ Τ Α Ν Ο Σ και Ι Ζ Ο Λ Δ Η

Ο Τριστάνος και Ιζόλδη (γερμ. Tristan und Isolde) αποτελεί έναν από τους ποιητικότερους θρύλους του Μεσαίωνα στην υπόθεση του οποίου ο Ρίχαρντ Βάγκνερ εμπνεύσθηκε το ομώνυμο λυρικό τρίπρακτο δράμα, έργο του, που κατέχει έξέχουσα θέση στην ιστορία της Όπερας, η πρώτη του οποίου και δόθηκε στο Βασιλικό Θέατρο Μονάχου στις 10 Ιουνίου 1865.
Η υπόθεση του θρύλου αυτού μεταφέρθηκε με ομώνυμο τίτλο στη κινηματογραφική σκηνή σε σκηνοθεσία Κέβιν Ρέινολτς και με πρωταγωνιστές τους Τζέιμς Φράνκο, Σοφία Μάιλς και Ρούφους Σιούελ.


Υπόθεση
Ο Τριστάνος ντε Λεονουά που ορφανός είχε αρπαχθεί από πειρατές, ελευθερώνεται και ανατρέφεται από τον θείο του Μάρκο, Βασιλέα της Κορνουάλης. Μετά από ένα περιπετειώδη και γεμάτο ανδραγαθήματα βίο μεταξύ των οποίων και το φόνο ενός τέρατος της Ιρλανδίας, του Μορχούτ, προς το οποίο οι Κορνουάλιοι πρόσφεραν ετησίως 400 νεανίδες προς βορά του, ο Τριστάνος επιφορτίζεται να μεταβεί στην Ιρλανδία και να ζητήσει για λογαριασμό του θείου του Βασιλέως την χείρα της εκεί Πριγκίπισσας Ιζόλδης της ξανθής. Επιστρέφοντας με την Ιζόλδη στη Κορνουάλη από μοιραίο λάθος πίνουν και οι δύο κάποιο μαγικό φίλτρο, που ήταν προορισμένο να προκαλεί ακατανίκητο και αιώνιο έρωτα σε όποιους το γεύονταν. Έτσι αμφότεροι, έρμαιοι του πάθους τους, απατούν τον Βασιλέα, αν και τον σέβονται. Αργότερα ο Τριστάνος, (για να απαλλαγεί απ΄ αυτόν τον έρωτα) παντρεύεται την Ιζόλδη τη Λευκώλενο. Σε τραυματισμό του όμως από δηλητηριασμένο βέλος και γνωρίζοντας πως το αντίδοτο το έχει η Ιζόλδη η ξανθή την ειδοποιεί να σπεύσει σε τακτή προθεσμία. Στην έκκλησή του εκείνη προστρέχει πράγματι με πλοίο με λευκά πανιά όπως της είχε υποδείξει ο Τριστάνος. Η σύζυγός του όμως η Ιζόλδη η Λευκώλενος από ζηλοτυπία αναγγέλλει στον κατάκοιτο Τριστάνο ότι το πλοίο φθάνει με μαύρα όμως πανιά, οπότε κι εκείνος άπελπις πλέον εκπνέει. Μετ΄ ολίγον στο στήθος του εκπνέει και η μόλις αφιχθείσα φίλη του Ιζόλδη.

Μύθος
Ο μύθος του Τριστάνου και της Ιζόλδης είναι πιθανότατα κέλτικης καταγωγής και υπήρξε προϊόν επεξεργασίας των τροβαδούρων του 12ου και 13ου αιώνα Μπερούλ και Τομάς. Ο τελευταίος συνέθεσε μια διασκευή του μύθου, περίπου το 1170, στην οποία βασίστηκε μεταγενέστερα ο Γερμανός ποιητής Γκότφρηντ φον Στράσμπουργκ (Gottfried von Straßburg). Ανασύνθεση του έπους αυτού επιχείρησε και ο Ιωσήφ Μπετιέ το 1900. Για τη σύνθεση του λιμπρέτου της όπερας, ο Βάγκνερ στηρίχθηκε στην εκδοχή του Στράσμπουργκ. Το έργο μεταφράσθηκε στην ελληνική από τον Νίκο Βεντήρη.

Βικιπαίδεια

Υ. Γ. Πάντα μου άρεσαν οι Ιστορίες Αγάπης..Από μικρή...ονειρευόμουν να ζήσω μια μεγάλη αγάπη....Όμως....

Μ. ΛΑΓΓΟΥΡΕΛΗ

Πάντα ήθελα ν΄αγοράσω μιά λάμπα για το δωμάτιό σου.

Όχι πως ήταν σκοτεινό, αλλά να,

ήθελα τάχα να σου πω

πως ανάβοντας κάθε βράδυ το μυστικό μας

θα μπορούσες να θυμάσαι

πως εσύ ζητούσες να σβήνεις τη μνήμη.....

Μ. ΛΑΓΓΟΥΡΕΛΗ

Τώρα που.....

ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΟΛΑ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ

Τώρα που όλα τέλειωσαν μεταξύ μας,

θα ήθελα να σου πω

όλα εκείνα που δεν είχα σκεφθεί.

Θα ήθελα να κάνω

όλα εκείνα που δεν είχα τολμήσει.

Μα τώρα είναι πολύ αργά.....

Εχεις γίνει ένας ακόμα... κρίκος

στην αλυσίδα της ανάμνησης,

που δεν αφήνει την ζωή μου

να σαλπάρει γι΄αλλού.....

Νεοελληνικά Ερωτικά Ποιήματα!

ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΒΡΥΣΗ

Δεν ήτανε βρύση να στερέψει

δεν ήτανε ποτάμι να ξεραθεί

λίμνη ν΄αδειάσει.

Μιά θάλασσα απέραντη ήτανε

η αγάπη μου για σένα.

*****

Έφυγες

μα όλα έμειναν δικά μου

όλα

αφού η αγάπη μου έμεινε

-μιά θάλασσα απέραντη ήταν-

αφού η αγάπη μου έμεινε

ζωντανή και γαλάζια.

*****

Κυριακή

με τη σκέψη, τις θύμησες

την καρδιά και τα μάτια

σε σένα που έφυγες

μα δεν πήρες τίποτα μαζί σου....

Στην κλειστή μου την κάμαρα

σιγοκλαίω και πάλι.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΥΔΗΣ