ΠΑΜΕ ΑΠ' ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟ ΜΙΚΡΟ...
Πάμε απ΄το δρόμο το μικρό στη ρημωμένη ράχη,
εκεί που πρωτοπήγαμε, θυμάσαι, οι δυό μονάχοι,
τώρα που πέφτουν οι καρποί και που μαδούν τα φύλλα
με του χρυσού φθινόπωρου την πρώτη ανατριχίλα.
Ν΄ακούσουμε στη ρεματιά το τρίξιμο του μύλου,
και τ΄αξινιού το χτύπημα και τη φωνή του γρύλου,
και με το ηλιοβασίλεμα στο δρόμο μας να δούμε
μαζί- μαζί τους ίσκιους μας την ώρα που γυρνούμε.
Στο γυρισμο απ του έρωτα το πάθος μακάρι αυτό που αφήνουμε πίσω μας βαδίζοντας προς το
ΑπάντησηΔιαγραφήηλιοβασίλεμα η σκιά του έρωτά μας να είναι μαζί για πάντα
καλή σου νύχτα
Καλημέρα Εύα μου αν και λίγο μελαγχολικό ωραίο το ποίημα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜελαγχόλησες ή μου φαίνεται?
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλα..χαμογέλα!! :)
Γιάννη μου
ΑπάντησηΔιαγραφήMακάρι να ήταν έτσι τα πράγματα.... :-)
Σ΄ευχαριστώ που ήρθες....
Με την αγάπη μου....
Αναστασία
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλή μου Αναστασία θα σου πω καλό βράδυ...
Να είσαι καλά...
Αρκετά μελαγχολικό θα έλεγα....
edelweiss
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφο λουλούδι του βουνού και της παγωνιάς...
Ξέρεις συχνά η μελαγχολία γίνεται η καθημερινή μας ενδυμασία...
Σ΄ευχαριστώ που πέρασες.
Καλό ξημέρωμα να έχεις.
όμορφο κι αισθαντικό πολύ το ποίημα
ΑπάντησηΔιαγραφήπου μαζί μας θέλησες να μοιραστείς...
γλυκιά μου Εύα, τα φύλλα κι αν μαδούν
λίπασμα γίνονται στης αγάπης το περβόλι...
μια υπέροχη μέρα να έχεις και
πολλά μαργαριταρένια φιλιά ***
Πολύ ρομαντικός τούτος ο περίπατός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα.
Λυρικότατο και όμορφο πολύ. Μέρα καλή
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαργαρίτα μου
ΑπάντησηΔιαγραφή"τα φύλλα κι αν μαδούν
λίπασμα γίνονται στης αγάπης το περβόλι..."
Να είσαι καλά...
jacki μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην αγάπη μου και ευχαριστώ που ήρθες.
Λάκη μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ κάθε μέρα σου και νύχτα σου να είναι καλή.