AΝΑΔΥΟΜΕΝΗ (ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΥ)

Α Ν Α Δ Υ Ο Μ Ε Ν Η

Στο ρόδινο μακάριο
 φως, να με,
 ανεβαίνω της
 αυγής, 

με σηκωμένα χέρια.

Η θεία γαληνη με καλεί του πελάου, έτσι για να βγω

προς τα γαλάζια αιθέρια...

***

 Μα ω! οι άξαφνες πνοές της γης, που μες στα στήθια μου χιμάν κι΄ακέρια με κλονίζουν!

Ω! Δία, το πέλαο ειν΄βαρύ, και τα λυτά μου τα μαλλιά

σαν πέτρες με βυθίζουν!

***

Αύρες, τρεχάτε, ω! Κυμοθόη, ω! Γλαύκη, ελάτε

πιάστε μου τα χέρια απ΄τη μασκάλη.

Δεν πρόσμενα, έτσι μονομιάς, παραδομένη να βρεθώ

μες του Ήλιου την αγκάλη...