Τώρα που.....

ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΟΛΑ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ

Τώρα που όλα τέλειωσαν μεταξύ μας,

θα ήθελα να σου πω

όλα εκείνα που δεν είχα σκεφθεί.

Θα ήθελα να κάνω

όλα εκείνα που δεν είχα τολμήσει.

Μα τώρα είναι πολύ αργά.....

Εχεις γίνει ένας ακόμα... κρίκος

στην αλυσίδα της ανάμνησης,

που δεν αφήνει την ζωή μου

να σαλπάρει γι΄αλλού.....

Νεοελληνικά Ερωτικά Ποιήματα!

ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΒΡΥΣΗ

Δεν ήτανε βρύση να στερέψει

δεν ήτανε ποτάμι να ξεραθεί

λίμνη ν΄αδειάσει.

Μιά θάλασσα απέραντη ήτανε

η αγάπη μου για σένα.

*****

Έφυγες

μα όλα έμειναν δικά μου

όλα

αφού η αγάπη μου έμεινε

-μιά θάλασσα απέραντη ήταν-

αφού η αγάπη μου έμεινε

ζωντανή και γαλάζια.

*****

Κυριακή

με τη σκέψη, τις θύμησες

την καρδιά και τα μάτια

σε σένα που έφυγες

μα δεν πήρες τίποτα μαζί σου....

Στην κλειστή μου την κάμαρα

σιγοκλαίω και πάλι.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΥΔΗΣ

Ερωτικά!

ΧΙΝΟΠΩΡΙΑΤΙΚΟ

Τώρα που πεθαίνουν τα λουλούδια,

τώρα που σωπαίνουν τα πουλιά,

όνειρο πικρό περνάς στο νου μου,

πεθαμένη αγάπη μου παλιά.

*****

Έτσι μες στην πάχνη, σαν και τώρα,

μιας χινοπωριάτικης αυγής,

είδα να σ΄ανοίγουνε κρεβάτι

στην αραχνιασμένη μέσα γης.

*****

Και την άλλη μέρα, σαν και τώρα,

σαν εβγήκε ο ήλιος στα βουνά,

βγήκε δίχως λούλουδα τη χώρα,

δίχως χελιδόνια την ερημιά.

*****

Λες πως συνοδειά σου αγαπημένη,

και στης μαύρης γης την αγκαλιά,

πήρες απ΄τους κάμπους τα λουλούδια,

κι΄απ΄τα δάση μέσα τα πουλιά.

Κ. ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ

Οι δύο....

ΟΙ Δ Υ Ο !...

Οι δύο πιασμένοι σφιχτά απ΄το χέρι

στου δάσους ήρθαν τ΄απόσκια μέρη.

για πάντα αγάπη και πίστη ορκίστηκαν

κι΄άξαφνα σώπασαν και χωρίστηκαν.

*****

Και τ΄αγριολούλουδα τ΄ανθισμένα,

και τα πουλάκια τα ταιριασμένα

ρωτά ένα τ΄άλλο και συλλογίζονται:

"- Mα άν αγαπιώνται,...γιατί χωρίζονται?"

ΚΛΑΥΔΙΟΣ ΜΑΡΚΙΝΑΣ

Ο ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΚΗΠΟΣ

Ο ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΚΗΠΟΣ

Έχω τρεις κόσμους.

Μια θάλασσα, έναν ουρανό και έναν πράσινο κήπο: τα μάτια σου.

Θα μπορούσα αν τους διάβαινα και τους τρείς,
να σας έλεγα που φτάνει ο καθένας τους.

Η θάλασσα ξέρω.

Ο ουρανός υποψιάζομαι.

Για τον πράσινο κήπο μου, μη με ρωτήσετε.

Ν. ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

Απόψε....

Α π ό ψ ε.......

Στίχοι: Γιάννης Πάριος

Μουσική: Γιάννης Πάριος

Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Πάριος

Απόψε...

δε μιλώ σε κανένα δεν ακούω κανέναν

απόψε σαν τρελός μες στη νύχτα γυρνώ στα χαμένα

απόψε με σκυμμένο κεφάλι ζαλισμένος το βήμα μου σέρνω

κάπου κάπου ξεχνιέμαι και νομίζω εσένα πως βλέπω

Απόψε...

πού να βρίσκεσαι πες μου

πού πας και τι κάνεις απόψε

μη μ' αφήνεις φοβάμαι

την τρέλα της πλάνης μου διώξε απόψε

Απόψε...

το μυαλό μου πλανιέται σε ατέλειωτους δρόμους απόψε...

σαν σκιά τρομαγμένη μ' αναμνήσεις στους ώμους απόψε

μα τι κρίμα να είναι η νύχτα αβάσταχτη τόσο

σαν φορτίο κλεμμένο να πετάξω ζητώ να γλιτώσω

Απόψε

πού να βρίσκεσαι πες μου

πού πας και τι κάνεις απόψε...

μη μ' αφήνεις φοβάμαι

την τρέλα της πλάνης μου διώξε.

Απόψε ...

Κάποια μιλήματα του Παλαμά στην ψυχή μου.

Κάποια μιλήματα του Παλαμά στην ψυχή μου

Oι αγάπες οι πλατειές που αναβλύζουν από τα βάθη της ψυχής, σαν δοξολόγημα, σαν τραγούδι, γαλήνιες και μεγαλόπρεπες, οι αγάπες χωρίς τέλος, μεταρσιώνουν, οδηγούν σε κόσμους ανώτερους, ομορφιάς, φεγγοβολιάς, ιδέας.

Και στη Τέχνη, μπορεί κανείς να νοιώσει, όπως στη φύση, κάτι σα μουσικό αναφτέρωμα, με το αίσθημα και τη σκέψη.

Μυστική έκσταση, επικοινωνία με το Θείο. Θείο είναι το Αληθινό, κι αληθινό για πάντα είναι το Ωραίο.

Θάλεια Κεσίκογλου-Αγγελίδου

KONTA ΣΟΥ

Κοντά σου

Κοντά σου δεν ηχούν άγριοι οι άνεμοι.

Κοντά σου είν΄η γαλήνη και το φως.

Στου νου μας τη χρυσόβεργην ανέμη

ο ρόδινος τυλιέται στοχασμός.

******

Κοντά σου η σιγαλιά σα γέλιο μοιάζει

που αντιφεγγίζουν μάτια τρυφερά,

κι αν κάποτε μιλάμε, αναφτερνιάζει,

πλάι μας κάπου η άνεργη χαρά.

******

Κοντά σου η θλίψη ανθίζει σα λουλούδι

κι ανύποπτα περνά μες τη ζωή.

Κοντά σου όλα γλυκά κι όλα σα χνούδι,

σα χάδι, σα δροσούλα, σαν πνοή.

Μ. Πολυδούρη

Μοναξιά!.....

Είδε τον κόσμο που μαζευόταν στο λιμάνι....

Πήγε κι΄αυτός .....

Σε λίγο το καράβι έφτασε...

Κοίταξε με αγωνία τους ταξιδιώτες που κατέβαιναν....

Στ΄αυτιά του βούιζαν από τριγύρω, οι φωνές... τα κλάματα... τα γέλια...

Οταν σκόρπισε ο κόσμος, θυμήθηκε πως δεν περίμενε κανένα!.....

Επρεπε να συνεχίσει την ζωή του μόνος!......

Πλημμύρα αισθημάτων.....

Τίποτα πιο όμορφο απ΄το κύμα

που σε χορεύει σ΄αισθησιακούς ρυθμούς

και σιωπηλά σε "διαφθείρει",

τίποτα περισσότερο

από τ΄αστέρι που φωτίζει

την πλημμύρα των αισθημάτων σου,

την άπλετη ανασαιμιά

της καρδιάς στα πέλαγα,

την παλίρροια των στοχασμών σου

και την ξενάγηση της μέδουσας

σε δαιδαλώδη, ιδονικά

κι απόκρυφα μονοπάτια....

Από το βιβλίο "Aνιχνεύοντας Ουρανό"

του Τάκη Τσαντήλα

Ιωάννης Χατζημηνάς

Σβήσε το φως

δεν χρειάζεται να βλέπουμε.

Απόψε θα μου πεις πως μ΄αγαπάς.

Θα κατεβάσουμε το γενικό διακόπτη

θ΄ανοίξουμε τα παράθυρα να

μπαίνει η θάλασσα....

να μπαίνει η θάλασσα.

Ι. Χατζημηνάς

Aπόμαχος ναυτικός!...

Κάθε δάκρυ του γέρου που πέφτει,

ένα μπλε τριαντάφυλλο ανοίγει,

κάθε του ροδοπέταλο ένας καθρέπτης,

π΄αντανακλά μια ναυτική ιστορία.

*****

Σκύβει ο γέρος να μαζέψει δάκρυα

με αρώματα της νιότης ποτισμένα,

φουρτούνες, αγάπες, αναμνήσεις

σε ροδοπέταλα τυλιγμένα.

*****

Μιλιά δε βγάζει, τι να πει;

Τ΄ασήμια στους κροτάφους το γνωρίζουν,

άπιαστα όνειρα περασμένα,

σε μπλε τριαντάφυλλα μαραμένα.

Γαβριήλ Παναγιωσούλης

ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ

Ανάμεσα στο πόσο μ΄αγαπάς και σ΄αγαπώ,

άνεμος απ΄αστέρια και σύγκρυο λουλουδιών,

σύννεφο από ανεμώνες σηκώνει

με σκοτεινόν ολολυγμό έναν ολάκερο χρόνο.

Μιά ηλιαχτίδα και μιά νότα.

Πήρα τον δρόμο που όπως μου΄παν, έβγαζε στην Άνοιξη.
Εύκολο ήταν εξάλλου, σαν πονηρός Θησέας που μάζεψε
το μίτο της Αριάδνης, ακολούθησα το βόμβο από ένα
σμάρι διψασμένες μέλισσες που πήγαιναν προς τα εκεί,
να βρουν νερό να τρυγήσουν το νέκταρ των ανθών
κι ακόμη, να γονιμοποιήσουν την τελευταία νεαρή κερασιά
που εκεί είχε απομείνει.
Φτάνοντας, μιά ηλιαχτίδα μου χάιδεψε το κορμί
και μια νότα που δραπέτευσε (παρά τη θέλησή σου)
απ΄την άρπα που έπαιζες (είχες φτάσει πριν από μένα)
μου χάιδεψε την ψυχή.
Καλημέρα! Σου είπα, περιμένοντας απόκριση.
Και συ σαν μ΄ είδες, έσπασες με μανία τις χορδές
της άρπας σου μιά-μιά, αφήνοντας την τελευταία
και μεγαλύτερη, όχι για να παίξεις μονότονη μουσική
μα να την κάνεις τόξο...να ΄ρίξεις την σαίτα
που ΄χες φυλαγμένη στη φαρέτρα σου
κατ΄ευθείαν στην ψυχή μου- τα κατάφερες.
Κι όμως σ΄ευχαριστώ!...
....για την λύτρωση.

(Από το βιβλίο " Όταν...η ψυχή αδειάζει" του Στέλιο Ν. Γαστεράτο)

Μονόλογος

Απόψε είμαι ένας ναυαγός....

Ένας περιπλανώμενος ναυαγός,

ριγμένος επάνω στα βράχια,

της αφιλόξενης νύχτας....

*****

Απόψε έχασα όλο μου το βιός!....

Όλα τα όνειρά μου βουλιάξανε,

στην άπατη αγκάλη της νύχτας!....

*****

Τα θαλασσοπούλια με περιφρονούν,

καθώς βαδίζω αργοπατώντας,

στους έρημους γιαλούς της ακτής....

*****

Ολόγυρά μου ξεκλίδια μοναχά,

ξασπρισμένα απ΄την άρμη....

Φριχτά απομεινάρια της ψυχής μου!....

*****

Δε θρηνώ....

Δεν πρέπει να θρηνώ,

για ένα λευκό πανί,

που χάθηκε μέσ΄το ηλιοβασίλεμα!.....

Α. ΠΑΓΩΝΗΣ (Ακταίος)

Γλαροπούλια

Δυό γλαροπούλια ξέμπαρκα ολημερίς γυρίζουν.

Πεντάρφανα και έρημα...τις θάλασσες χτενίζουν.

Στ΄αφρόπλαστα κύματα βουτούν

Αιγαίο να χορτάσουν,

τον ήλιο και τον ουρανό....

πίνουν να ξεδιψάσουν.

Αγέρας τα ταξίδεψε σ΄απάνεμο λιμάνι,

να ξαποστάσουν, να πλυθούν, να καλοχτενιστούνε.

Να βρούνε λίγη συντροφιά......

τον πόνο τους να πούνε.

Της μοίρας τους ήταν γραφτό

ελεύθερα να ζούνε,

μες του Αιγαίου τα νερά......

"Ερωτα να χαρούνε"........

Νίκος Π. Στεργιαννέλης

Tο ταξίδι που λέγαμε!.....

Δεν σου κράτησα ποτέ κακία. Παράπονο μόνο......Νάξερες πόσες νύχτες προσπαθούσα με τη σκέψη μου να επικοινωνήσω μαζί σου.....Να σου στείλω ένα μήνυμα...Κι εσύ δεν άκουγες. Ξέρεις, ο πονεμένος αποζητά τον ίσκιο ενός ανθρώπου, για να καθήσει από κάτω, να κουρνιάσει και να κλάψει με την ησυχία του. Ο πόνος θέλει μιά σκέπη. Ενα καταφύγιο για να καταλαγιάσει. ΄Οταν δεν υπάρχει τίποτα γίνεται πιο σκληρός. Πιο κοφτερός. Σε παίρνει το κατόπι κι όπου σε βρει σε μαχαιρώνει, ώσπου να σε ρημάξει. Μόνο οι πολύ δυνατοί, οι πολύ οχυρωμένοι τα βγάζουν πέρα. Κι εγώ δεν ήμουν ποτέ τόσο δυνατή. Και καθόλου οχυρωμένη. Εσύ ήσουν πάντα ένας καλός καραβοκύρης. Είχες πυξίδα. Κρατούσες την ρότα σου σταθερή. Αραξες το σκάφος σου σε απάνεμο λιμάνι. Εγώ το δικό μου το βούλιαξα. Ναυάγησα!....Ηρθα εδώ γιατί με πέταξαν τα κύματα. Ταξίδευα σ΄ένα άγνωστο πέλαγος κι΄είχα τ΄αυτιά μου ανοιχτά μόνο για τις σειρήνες. ' Οπου μούλεγαν πήγαινα........

Απόσπασμα από το βιβλίο " To ταξίδι που λέγαμε....." της Αλκυόνης Παπαδάκη

Αυτό το ξέρατε?

- Στα χρόνια του Skakespeare τα στρώματα του κρεβατιού κατασκευάζονταν από σκοινιά. Οταν τραβούσαν τα σκοινιά έσφιγγε το στρώμα και έκανε το κρεβάτι στραθερό για ύπνο. Ετσι βγήκε η φράση "good night sleep tight".

- To μόνο φαγώσιμο που δεν χαλάει ποτέ είναι το μέλι.

- Οι πιο νέοι γονείς στον κόσμο ήταν 8 και 9 ετών στην Κίνα το έτος 1910

Πηγή: ATHENSFREE

Sex

Στην αρχαία Αγγλία κανένας, πέρα από την Βασιλική οικογένεια, δεν μπορούσε να κάνει sex αν δεν είχε την άδεια του Βασιλιά.

Οποιοι ήθελαν ν΄αποκτήσουν παιδί έπαιρναν λοιπόν την συγκατάθεσή του.

Ο Βασιλιάς τους έδινε μια μεταλλική πλάκα την οποία κρεμούσαν στην πόρτα τους κι΄όλοι ήξεραν ότι το ζευγάρι κάνει sex.

Η πλάκα έγραφε FUCK που σημαίνει Forncation Under Consel of the King (συνουσία υπό την συγκατάθεση του Βασιλιά).

ATHENSFREE

Θέλω.....

Θέλω να φύγω.....Πόσο θάθελα να έφευγα!.....Νοιώθω εγκλωβισμένη!.....στον ίδιο μου τον εαυτό!.....

Ολα τα πάθη μας οδηγούν στη διάπραξη σφαλμάτων, αλλά με τον έρωτα κάνουμε τα περισσότερα.

ΡΟΥΣΦΟΥΚΩ

Χαίρεται!.....& καλό απόγευμα....

Παραπονάκι?...

Καλώς ήρθατε!....