ΠΑΜΠΛΟ ΝΕΡΟΥΔΑ

Σκέπασ΄το φως του ορθάνοιχτου μήνα

με τ΄άρωμά σου, με τα μαλλιά σου

σφάλισε τις πόρτες,

και για μένα θυμήσου

πως ξυπνώ μες το κλάμα,

γιατί είμαι στα όνειρά μου

κάποιο χαμένο παιδί

που ψάχνει μες της νύχτας

τη φυλλωσιά, τα χέρια σου