Κάποια μιλήματα του Παλαμά στην ψυχή μου.

Κάποια μιλήματα του Παλαμά στην ψυχή μου

Oι αγάπες οι πλατειές που αναβλύζουν από τα βάθη της ψυχής, σαν δοξολόγημα, σαν τραγούδι, γαλήνιες και μεγαλόπρεπες, οι αγάπες χωρίς τέλος, μεταρσιώνουν, οδηγούν σε κόσμους ανώτερους, ομορφιάς, φεγγοβολιάς, ιδέας.

Και στη Τέχνη, μπορεί κανείς να νοιώσει, όπως στη φύση, κάτι σα μουσικό αναφτέρωμα, με το αίσθημα και τη σκέψη.

Μυστική έκσταση, επικοινωνία με το Θείο. Θείο είναι το Αληθινό, κι αληθινό για πάντα είναι το Ωραίο.

Θάλεια Κεσίκογλου-Αγγελίδου