Έρωτας σαν βροχή! της Λένας Μαντά!

Έρωτας σαν βροχή!...

Το νυφικό έπεσε στα πόδια της σαν σύννεφο. Το πέπλο έμεινε στα μαλλιά της σαν κατάλοιπο μιάς γιορτής που τέλειωσε προτού καν αρχίσει.
Ξάπλωσε στο κρεβάτι της μητέρας της, γνωρίζοντας πως κάποτε φιλοξένησε μιά μεγάλη αγάπη, και στα μάτια της ήρθε το κρεβάτι στο σπίτι του Νικηφόρου...
Σε αυτό το κρεβάτι κοιμόταν τώρα μαζί με τη γυναίκα του....
Η εικόνα του να κάνει έρωτα με εκείνη αντί για την ίδια της έκοψε την ανάσα.
Έβγαλε μιά κραυγή σαν πληγωμένο αγρίμι.
Κουλουριάστηκε στα μεταξωτά σκεπάσματα και προσπάθησε να φανταστεί πως το δροσερό μετάξι ήταν η απαλή μήτρα που την φιλοξένησε κάποτε...
Προσπάθησε να πετάξει μακριά από τον πόνο...σαν πεταλούδα όμως, που την τραβούσε το φως, ξαναγύρισε σ΄αυτόν.
Φαντάστηκε τον Νικηφόρο να φιλάει την γυναίκα του, είδε τα χέρια του να τη γυμνώνουν και να την τραβούν στο κρεβάτι.
Το μαχαίρι, που κρατούσε η ίδια, το βύθισε ακόμα πιο πολύ στο σώμα της.
Μπορούσε ακόμη  και να τον ακούσει ν΄ανεβαίνει ρυθμικά μαζί της, να πάλλεται πάνω σ΄ένα κορμί μακριά από την ίδια.
Αισθάνθηκε ότι κάποιος της έκλεψε το οξυγόνο. Πετάχτηκε κάθιδρη, για να συνειδητοποιήσει ότι κάποιος χτυπούσε πολύ δυνατά την εξώπορτα. Έριξε μιά ρόμπα πάνω της, το πέπλο της μητέρας της βρέθηκε δίπλα στο νυφικό και έτρεξε ν΄αξοίξει.


"Νικηφόρε!"...

Απόσπασμα από το μυθιστόρημα

"Έρωτας σαν βροχή"
της Λένας Μαντά