Το γέλιο του Μάη
Μ. Μουνδρέα

Και τι δε χαρίζει το γέλιο του Μάη
στ' ολόδροσο δείλι ξανά μας θυμίζει
στ' ολόδροσο δείλι ξανά μας θυμίζει
μιά νύχτ΄ απ΄τις τόσες που φεύγει και πάει
σκοπούς ξεχασμένους δειλά ψιθυρίζει!
***
Αλήτισσα η σκέψη, πιό κει να γελάει,
στην κάθ΄ερωμένη που είχε πιστέψει
κι΄ο έρωτας Άγγελος να ξενυχτάει
στις νέες καρδιές που πάλι έχει κλέψει.
***
Σοκάκια γεμάτα γαζίες και κρίνα,
τα δυό σου τα χείλη το νέκταρ σαν πίνουναπόβραδα γκρίζα, ξενύχτια και κείνα,
στ΄ονείρου την πύλη τον πόθο τους σβήνουν.